Monday, June 8, 2015

ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Ένα δέντρο στέκει μοναχό του στη μέση του πουθενά. Τα κλαδιά του εκτείνονται προς τον ουρανό αγγίζοντας το άπειρο. Κάθε ένα από αυτά, ψιθυρίζει μια ιστορία στον άνεμο, που μοιάζει με απόκοσμο νανούρισμα  "Μια φορά κι έναν καιρό", όπως ξεκινούν όλα τα παραμύθια, ανεβήκαμε τις σκάλες ενός κάστρου, χτυπήσαμε τη βαριά ξύλινη πόρτα και βρεθήκαμε στη "Χώρα των Θαυμάτων" μας. Περπατήσαμε στον κήπο με τις αρχαίες κολώνες, μιλήσαμε με αρχαίους θεούς και μαρμάρινα αγάλματα αφήνοντας τις παγωμένες φωνές τους να χαϊδέψουν τα αυτιά μας. Μπήκαμε στο μεγάλο πέτρινο κάστρο, γιατί ονειρευόμασταν ιππότες και πριγκίπισσες, όμως συναντήσαμε δράκους και φαντάσματα, και κακές μάγισσες που προσπαθούσαν να μας παρασύρουν στη στοιχειωμένη καλύβα τους στο δάσος. Ο καθρέφτης έχει δύο όψεις, όπως διαπίστωσε και η Αλίκη στην ιστορία της. Εμείς επιλέγουμε σε ποια πλευρά της πραγματικότητας θα βρεθούμε. Μπορούμε να μείνουμε φυλακισμένοι μέσα στον ψυχρό, γυάλινο κόσμο του για πάντα. Ή μπορούμε να τον σπάσουμε σε εκατομμύρια κομμάτια, να σκορπίσουμε τη γυάλινη χρυσόσκονη στον άνεμο και να βρούμε και πάλι τη χαμένη μας ανάσα.












No comments:

Post a Comment