Σχολη Bauhaus (1919-1933)

«Το Μπάουχαους αποσκοπεί στη συγκέντρωση όλης της καλλιτεχνικής δραστηριότητας σε μία ενότητα.» Βάλτερ Γκρόπιους, «Μανιφέστο του Bauhaus», 1919.

Από τα φωτιστικά, τα έπιπλα και τις συσκευές που έχουμε στο σπίτι μας, έως τις εφημερίδες που διαβάζουμε, την αρχιτεκτονική και την εξέλιξη της σύγχρονης τέχνης σε ολόκληρο τον κόσμο, η επίδραση που άσκησε και εξακολουθεί να ασκεί στη ζωή μας το Μπάουχαους είναι αδιαμφισβήτητη.

Ο όρος Bauhaus (Μπάουχαους) αναφέρεται στην σχολή που ιδρύθηκε από τον αρχιτεκτονα Walter Gropius και αναπτύχθηκε την περίοδο 1919-1933 στη συντηρητική πόλη της Βαϊμάρης στη Γερμανία. Aργoτερα μεταφερθηκε στο Ντεσάου (Dessau,1925-1932) και στο Βερολίνο (Berlin,1932-1933), υπό την διεύθυνση των Βάλτερ Γκρόπιους (Walter Gropius,1919-1928), Χάνες Μέγιερ (Hannes Meyer,1928-1930) και Μις βαν ντερ Ρόε (Ludwig Mies van der Rohe, 1930- 1933) αντίστοιχα.

Η φιλοσοφια της σχολης προεκυψε από την ένωση της σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και εκείνης των Καλών Τεχνών. Πρόκειται για την αντιστροφή της λέξης Hausbau που σημαίνει "οικοδόμηση".

σχολη Bauhaus στο Ντεσαου

Ο απώτερος σκοπός του Μπαουχάους ήταν να αποτελέσει μια ενιαία σχολή τόσο στην αρχιτεκτονική όσο και στις καλές τέχνες. 
Βασική αρχή της σχολής ήταν το ανοιχτό πνεύμα μπροστά στις νέες προκλήσεις της εποχής αλλά και ειδικότερα η προσέγγισή τους, περισσότερο από μια πρακτική άποψη και λιγότερο θεωρητικά. 

Στο μανιφέστο του Μπαουχάους το 1919, τονιστηκε η αναγκαιότητα κατάργησης τής διάκρισης μεταξύ σπουδαστών στην τέχνη και στην τεχνική κατάρτιση,ενισχυσε δηλαδη την ιδεα οτι ο καλλιτεχνης και ο τεχνιτης εχουν την ιδια βαρυτητα και αξια. 

Παραλληλα εισηγαγε τη χρηση της τεχνολογιας στη τεχνη και υποστηριξε την ατομική συμμετοχή στη δημιουργία, με σκοπό την βιομηχανική παραγωγή, που μέχρι τότε ήταν αδιανόητη, με όραμα τη δημιουργία ενός νέου τύπου κτιρίου του μέλλοντος,το απολυτο ολοκληρωμενο κτιριο το οποίο θα συνδύαζε την αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη ζωγραφική σε μία ενιαία φόρμα.

  Βασικά χαρακτηριστικά της σχολης ήταν η απλότητα, η λειτουργικότητα και η χρηστικότητα. Η φραση "η φόρμα ακολουθει τη λειτουργικότητα" (form follows function) ηταν η αφετηρια καθε δημιουργιας των σπουδαστων ενω οποιοδήποτε διακοσμητικό στοιχείο δεν είχε λόγο ύπαρξης. Οι δημιουργίες που ακολουθούσαν την θεωρία της είχαν ως μόνα διακοσμητικά στοιχεία τους τα στοιχεία της πρώτης ύλης και της φόρμας που αυτή έπαιρνε ανάλογα με τις ανάγκες της λειτουργικότητας καθώς και το χρώμα. 

κτιριο στο Ντεσαου

   

H χρωματικη παλλετα του
 Johanes Itten

Οι χρωματικές παλέτες που δημιουργήθηκαν αρχικά από τον εικαστικο Johannes Itten αποτελούν ακόμα βάση για τις χρωματικές παλέτες που χρησιμοποιούνται σε πολλούς τομείς του design. Στη σχολή δίδαξαν σπουδαίοι καλλιτέχνες όπως ο Wassily Kandinsky, o Johannes Itten, ο Marcel Breuer και ο Paul Klee.
   Η σχολη Μπαουχάους άσκησε σημαντική επίδραση στις τάσεις της τέχνης και της αρχιτεκτονικής στη δυτική Ευρώπη αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν πολλοί από τους καλλιτέχνες που αναμίχθηκαν σε αυτη εξορίστηκαν από το ναζιστικό καθεστώς και αναζήτησαν την τύχη τους εκεί. 
Με ενδιαφέρον παρατηρεί κανείς πως ο διωγμός τους ουσιαστικά οδήγησε στην εξάπλωση της σχολής Bauhaus στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. 
Ενδεικτικα αναφερονται παρακάτω μερικά απο τα ονοματα που επαιξαν αυτο το σπουδαιο ρολο  κυρίως στην αρχιτεκτονική και το βιομηχανικ σχεδιασμο:

Μις βαν ντερ Ρόε (Mies van der Rohe)

Βάλτερ Γκρόπιους (Walter Gropius)

Μαριάνε Μπραντ (Marianne Brandt)

Μαρσέλ Μπρόιερ (Marcel Breuer)

Κρίστιαν Ντελ (Christian Dell)

Marcel Breyer, Black chair

Gerrit T.Rietveld,red and blue chair