Mathema(R)tics

Και ενώ εσύ και εγώ και πολλοί άλλοι παιδευόμαστε να δημιουργήσουμε σε έναν καμβά, ένα χαρτί "τόσο επί τόσο" και με εκφραστικό μέσο ένα μολύβι, ένα πινέλο, ένα κομμάτι κάρβουνο τελοσπάντων, ξαφνικά πέφτουμε πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους που η τέχνη τους δεν έχει πλαίσιο αναφοράς μετρικά συστήματα και δεν γνωρίζει όρια.

Ο λόγος για τους καλλιτέχνες που έχουν για καμβά τους μια χιονισμένη έκταση, έναν αγρό ή μια αμμώδη παραλία. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ θυμάμαι που μικρή το πολύ να έγραφα το όνομά μου ή "Καλό Καλοκαίρι" χαράζοντας την άμμο.. 

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, μιλάμε για μια artistic εφαρμογή μαθηματικών σχέσεων και υπολογισμών. Με μόνο εξοπλισμό μια πυξίδα και μετρώντας βήματα. Και με απαραίτητη προϋπόθεση την υπομονή και την αντοχή, φαντάζομαι.

Τα σχέδια που συναντάμε πιο συχνά είναι fractal συνεπώς στηρίζονται στην "επ'άπειρον" επανάληψη και την κλίμακα. Το πρώτο στάδιο είναι,φυσικά, οι μετρήσεις. Χαράσσονται οι βασικές ευθείες ή καμπύλες και το μέτρημα των βημάτων πάνω τους δημιουργεί ένα σύστημα σημείων για τη μέτρηση όλων των αναγκαίων αποστάσεων. Σαν έναν ιδιότυπο χάρακα, θα λέγαμε! Βάσει των σημείων αυτών χαράσσονται και τα δευτερεύοντα τμήματα και στο τέλος -όπως επιτάσσει κάθε φορά το προσχέδιο- "γεμίζονται" κάποιες περιοχές. Η έκταση μπορεί να φτάσει τα 10 στρέμματα! Όσο για το χρόνο.. τουλάχιστον μια ημέρα και, άν ο καλλιτέχνης έχει κουράγιο, συνεχίζει και το βράδυ! 

Τι να σας πω; Σε παραλία δεν θα είχα την παραμικρή αντίρρηση! Αλλά, καθότι είμαι κρυουλιάρα, για το χιόνι δεν το πολυδιαπραγματεύομαι!

Παρά τις όποιες καιρικές συνθήκες, μόνο ένα μεγάλο μπράβο μπορώ να εκφράσω! Και να προσθέσω πως τελικά μπορούμε να κάνουμε τα πάντα! Μαθηματική λογική και καλλιτεχνική έκφραση ίσως ακούγονται έννοιες αντικρουόμενες και διαμετρικά αντίθετες. Το τι καταφέρνει η σύμπραξή τους, δείτε το παρακάτω!

 

What's your style?!

Σήμερα επέλεξα να σας γράψω λίγα λόγια -απλά και περιεκτικά- σχετικά με το χαρακτήρα των εσωτερικών μας χώρων. Ο οποίος, καθόλου τυχαία, σχετίζεται άμεσα και με το δικό μας χαρακτήρα και το προσωπικό μας γούστο! Για παράδειγμα, φανταστείτε μια κοπέλα ρομαντική και ολίγον στο ροζ συννεφάκι της, να επέλεγε να διαμορφώσει το χώρο της σε μίνιμαλ γραμμές.. Ας μην το χαρακτηρίσουμε απίθανο, για να μην είμαστε απόλυτοι και αδιάλλακτοι, αλλά δεν το λες και φυσικό επακόλουθο! Μάλλον η κοπέλα μας θα διάλεγε λίγο ροζ, δαντέλες, κορδέλες, floral prints και τη Lou Lou Ghost!

Για να σας βοηθήσω, λοιπόν, όσο μπορώ να τα ξεκαθαρίσετε και να ανακαλύψετε πράγματα για το interior design που θα διαμορφώσουν και το δικό σας ύφος, σας παραθέτω μια μικρή ανάλυση των πιο βασικών στυλ!

Αν και θέλω να είμαι αντικειμενική και αμερόληπτη, θα κάνω την αρχή με το δικό μου αγαπημένο ύφος: το minimal. Ναι, ναι.. αυτό που λέτε ψυχρό, μονότονο και αφιλόξενο. Μότο μας το "less is more". Ενιαίος χρωματισμός (κατά προτίμηση σε λευκό) σε τοίχους και ει δυνατόν και σε δάπεδα, βασικές γεωμετρικές γραμμές στα έπιπλα και λίγη ένταση να προσδίδουν εκλεκτά έργα τέχνης. Η συνήθεια να απλώνονται παντού διακοσμητικά των διακοσμητικών απαγορευμένη! Είπαμε, απλότητα και λειτουργικότητα είναι το ζητούμενο!

Το κλασικό νομίζω δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Συναντάται συχνά στα ελληνικά σπιτικά της προηγούμενης γενιάς -εντός αυτών και το δικό μου πατρικό. Κυρίαρχο το ξύλο, άλλοτε σε πιο λιτές γραμμές και άλλοτε σε πιο περίτεχνες, σε συνδυασμό με πιο σκούρες αποχρώσεις (καφέ, μπορντώ, λαδί), πιο "βαριά" υφάσματα, με δερμάτινα στοιχεία, και με τα ανάλογα διακοσμητικά αντικείμενα. Φυσικά, ανάλογα με το πώς θα το χειριστείς, το αποτέλεσμα κλιμακώνεται από το πιο "βαρύ και ασήκωτο" μέχρι το "ανάλαφρο και σύγχρονο".

Το ρομαντικό στυλ, με οπαδούς κατά βάση γένους θηλυκού, διαθέτει επιφάνειες σε παστέλ αποχρώσεις, εμπριμέ υφάσματα και εν γένει στοιχεία που παραπέμπουν σε Γαλλικό attitude! Εκπέμπουν, δηλαδή, πολυτέλεια και φινέτσα. Πολυέλαιοι, αντίκες, μπορντούρες σε πίνακες και καθρέφτες και αέρας άλλης εποχής στα έπιπλα, όπως οι αγαπημένοι ροκοκό καναπέδες Louis XV!

Και αφού πήγαμε λίγο πίσω στο χρόνο, περνάμε μια βόλτα και στις δεκαετίες του '50, του '60 και του '70! Δεκαετίες σταθμοί για την εσωτερική αρχιτεκτονική και το design άφησαν πραγματικά το στίγμα τους και συνεχίζουν να αποτελούν έμπνευση μέχρι σήμερα στη διαμόρφωση του retro style! Επειδή, όμως, μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, check out την επόμενη τριάδα!

Όσο σημαντικός είναι ο χρόνος, άλλο τόσο είναι και ο τόπος. Ο λόγος για το country ύφος που έχει ποικίλες εκδοχές αναλόγως από πού κρατά η σκούφια του. Θέλεις Γαλλία, Αγγλία, Σκανδιναβία, Αμερική; Διαλέγεις και μεγαλουργείς! Προφανώς ταιριάζει άψογα σε σπίτια της υπαίθρου, άνετα μπορεί, όμως, να ενσωματωθεί και σε αστικές κατοικίες. Λέξεις κλειδιά: ξύλο και υφάσματα. Ξύλινες κατασκευές με λίγη δόση ρομαντισμού και ενίοτε σε ύφος αντικέ - πεπαλαιωμένου και σε αποχρώσεις από φυσικές μέχρι τις πιο ζωηρές! Ανάλογα με τις απαιτήσεις και το γούστο, τα υφάσματα δημιουργούν ιδιαίτερους μονόχρωμους συνδυασμούς ή δίνουν μια πιο funky αίσθηση με καρώ, ριγέ, floral και patchwork patterns!

Νέα και κυρίαρχη τάση είναι το modern country, που συνδυάζει τα ανωτέρω με την απλότητα του μοντέρνου στυλ. Ζεστό και πρακτικό. Εδώ συναντάμε βαμβακερά υφάσματα, ακατέργαστο ξύλο, και γενικά γήινα στοιχέια παντρεμένα αρμονικά με μίνιμαλ επίπλωση και με υπόβαθρο απαλές αποχρώσεις. Είναι στην ουσία μια mix and match πρακτική που απαιτεί πολύ προσεκτικό χειρισμό για να μην φτάσει στα όρια του παράταιρου και του ακατάληπτου!

Και για το τέλος σας έχω το στυλ που όλοι θαυμάσαμε και συνεχίζουμε να θαυμάζουμε σε χολιγουντιανές ταινίες. Το βιομηχανικό στυλ των νεοϋορκέζικων lofts! Πρόκειται για έναν "ύμνο" στα τεχνολογικά επιτεύγματα. Για αυτό και κυριαρχεί η δομή και οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες που είναι εμφανείς και ξεκάθαρες. Η πρόκληση έγκειται στο συνδυασμό των επιφανειών, Γενικά κυριαρχούν οι πιο ψυχρές αποχρώσεις (όπως του γκρι) και τα πιο σκληρά υλικά (όπως το μέταλλο). Και έκδηλη η αδυναμία στο εμφανές τούβλο και μπετό!

Ελπίζω να σας έδωσα κάποιες γενικές κατευθύνσεις και να μη σας έμπλεξα περισσότερο!

Το ζητούμενο είναι ο χώρος μας να μας εκφράζει και να μας ηρεμεί! Επομένως, πειραματιστείτε και δημιουργήστε το προσωπικό σας ύφος! Cause there's no place like home!

"You can put your mask on..."

Σύμφωνα με τον εισηγητή της αναλυτικής ψυχολογίας Καρλ Γιουνγκ, ο καθένας μας διαθέτει δύο πλευρές. Η μια, η "περσόνα", είναι το προσωπείο μας, η μάσκα που φοράμε για να χτίσουμε τη δημόσια εικόνα μας, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που προβάλλουμε και δημιουργούν την εντύπωση για το άτομό μας στους γύρω μας. Η άλλη, είναι η πλευρά που καταπιέζουμε, η λίγο σκοτεινή και απόκρυφη που σχετίζεται με φόβους, αδυναμίες και θυμό.

H ανάγκη μας είτε να αλλάξουμε ταυτότητα, είτε απλώς να προβάλλουμε κάτι διαφορετικό οδήγησε στη χρήση της πρόσθετης μάσκας. Μια πρακτική πανάρχαιη που συνδέεται με διαφορετικές χρονικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, διαφορετικές μορφές και ποικίλους συμβολισμούς. 

Και που -καλά καταλάβατε- αναφέρω λόγω των ημερών. Η γνωστή συζήτηση περί του τι υποδηλώνει η στολή που θα επιλέξεις και για το αν έτσι αποσυμπιέζεις όσα υπό κανονικές συνθήκες φοβάσαι να εκδηλώσεις κλπ κλπ. Καθότι ψυχολόγος δεν είμαι -αν και ευελπιστώ κάποια μέρα να γίνω και αυτό- δε θα σας μπλέξω με ψυχαναλυτικά πορίσματα και τη "θεωρία του Εγώ".

Θα κάνω απλά μια αναφορά στο ξακουστό καρναβάλι της Βενετίας και τις Βενετσιάνικες μάσκες που, προσωπικά, θεωρώ αριστουργήματα!

Στην ιταλική πόλη, λοιπόν, η μάσκα κάνει την εμφάνισή της το Μεσαίωνα. Οι απόψεις διίστανται και τα στοιχεία δεν επαρκούν για να εξακριβώσουμε τους λόγους που υιοθετήθηκε η χρήση της. 

Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι Βενετσιάνοι μασκαρεύονταν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους για να αποφεύγουν τα αδιάκριτα βλέμματα. Ήθελαν περισσότερη ιδιωτικότητα οι άνθρωποι, πώς να το κάνουμε; Τους άρεσε η αίσθηση ελευθερίας και απενοχοποίησης. Άλλοι πάλι θεωρούν πως τις μάσκες φορούσαν όσοι εμπλέκονταν σε παράνομες δραστηριότητες και ήθελαν κάλυψη. Παράνομες σχέσεις, τυχερά παιχνίδια, πολιτικά σκάνδαλα, κουτσομπολιό.. πολλή ίντριγκα και τότε!

Ίσως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Όπως και να έχει, η μάσκα έγινε συνώνυμο της ελευθερίας και της καταπάτησης των κοινωνικών κανόνων. Με καλυμμένα πρόσωπα κυριαρχούσε μια αίσθηση ιδιότυπης ισότητας. Τα αποτελέσματα διπλά. Ανάπτυξη του αυτοσχέδιου θεάτρου του δρόμου από τη μια, έξαρση παρανομίας από την άλλη.

Έτσι, εκδόθηκαν νόμοι που έθεταν υπό έλεγχο τη χρήση της μάσκας, ώσπου την περιόρισαν στις ημέρες του Καρναβαλιού και των ιδιωτικών χορών την εποχή της Αυστριακής κατοχής. Μετά από διακοπή δύο περίπου αιώνων, το Βενετσιάνικο Καρναβάλι επανήλθε το 1980 και καθιερώθηκε!

Αποτελεί μια από τις πιο καλοσχεδιασμένες γιορτές, με πολύμηνη προετοιμασία και φαντασμαγορικές εκδηλώσεις και αναβιώσεις εθίμων. Ολόκληρη η πόλη μοιάζει με ένα απέραντο θεατρικό σκηνικό, τα φανταχτερά κοστούμια τραβούν τα βλέμματα ενώ η βενετσιάνικη μάσκα προσδίδει το απαιτούμενο μυστήριο!

Αν σας δοθεί κάποτε η ευκαιρία να παρευρεθείτε, μην τη χάσετε!

Για την ώρα, μπορείτε να υιοθετήσετε το chic look μιας βενετσιάνικης μάσκας με τεχνικές make up!

Μasque parties έχουν οργανωθεί πολλά! Put your mask on and have fun!

reTHINK_reDESIGN_reUSE

Δεν ξέρω αν είναι άποψη και lifestyle, πρόκληση για πρωτοτυπία ή έξαψη δημιουργικότητας, πάντως η επανάχρηση αντικειμένων και η απόδοση σε αυτά ενός εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα στο τρίπτυχο τέχνη-αρχιτεκτονική-design ολοένα και κερδίζει έδαφος, φανατικούς οπαδούς και ακόμη πιο φανατικούς δημιουργούς!

Ειδικά σε κάθε νέο καφέ που ξεφυτρώνει συναντάς τα πάντα! Κατασκευές από παλέτες, ανθοδοχεία από λαμπτήρες, ρολόγια από άξονες ποδηλάτων, είναι ένα απειροελάχιστο δείγμα του τι μπορεί ο ανθρώπινος νους να σοφιστεί.

Πριν λίγα χρόνια, καθώς περιπλανιόμουν στον αχανή κυβερνοχώρο, τυχαία είδα ένα άρθρο για μια έκθεση των Βρετανών καλλιτεχνών Tim Noble+Sue Webster. Είχαν δημιουργήσει συνθέσεις από άχρηστα αντικείμενα που με μια πρώτη ματιά, έμοιαζαν ατάκτως ερριμμένα σκουπίδια ή έργα αφηρημένης γλυπτικής. Με τον κατάλληλο φωτισμό, όμως, η σκιά τους διαμόρφωνε στους τοίχους ξεκάθαρα σχήματα με μια ευρεία θεματολογία - από κορυφογραμμές πόλεων μέχρι αρουραίους.

Φυσικά, το concept της ανακύκλωσης βρίσκει αμέτρητες εφαρμογές και σε επίπεδο design! Διακοσμητικά από μηχανικά μέρη, όπως οι οδοντωτοί τροχοί ενός ρολογιού, καθίσματα από παλιά περιοδικά και συρταριέρες από vintage βαλίτσες...

Στην αρχιτεκτονική, προσωπικά αγαπημένο μου παράδειγμα είναι η αξιοποίηση των containers. Είτε μεμονωμένα, ως λιλιπούτειες κατοικίες, είτε ως συνθέσεις, διαθέτουν χαρακτήρα και με το σωστό χειρισμό μπορούν, τοπικά, να επιλύσουν οικιστικά προβλήματα.

Σας παραθέτω, λοιπόν, ένα δείγμα εφαρμογών... Ελπίζω να σας εμπνεύσω! Enjoy!

"Δεν καταλαβαίνω γιατί..."

Με εμένα που μπλέξατε θα έφτανε αναπόφευκτα η στιγμή που θα μιλούσαμε για Αρχιτεκτονική!

Την αιτία για τα πολλά και μεγαλύτερα χαμόγελά μου και τα ακόμη περισσότερα δάκρυα..

Όταν στα ανέμελα και -εντάξει, λίγο ακατάληπτα- χρόνια της εφηβείας μου γοητεύτηκα από την τέχνη του να ομορφαίνεις τον δομημένο κόσμο και αποφάσισα πολύ απλά ότι "ΑΥΤΟ θέλω να κάνω" σαφώς δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το τι με περίμενε.

Στο μυαλό μου η Αρχιτεκτονική ήταν σαν "παιχνίδι", με δικούς μου κανόνες, δικές μου επιλογές,  με απόλυτη ελευθερία κινήσεων και, φυσικά, με νικητή εμένα..

Και κάπου εκεί, μέσα στο δεύτερο έτος της σχολής, άρχισε να καταρρίπτεται ο μύθος της ελευθερίας.. Η Αρχιτεκτονική, αυτό το απέραντο πεδίο δημιουργίας και δυνατοτήτων, υπόκειται σε πολλούς κανόνες και διέπεται από δικούς της νόμους.. κατά κύριο λόγο άγραφους. Κι έτσι, μέσα από διορθώσεις επί των διορθώσεων και ατελείωτα ξενύχτια στη σχολή -που μοιραία έγινε σπίτι μου- κάπου χάθηκα..

Ποια είναι τελικά τα όρια μεταξύ αντικειμενικού και υποκειμενικού;;;

Αν και ακόμη δεν έχω δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά, ζω αυτή την παράνοια με συγγενείς και φίλους που ζητούν τη γνώμη μου. Που τους εξηγώ βάσει γνώσεων και ειδίκευσης, για να καταλήξουμε στο δικό τους "έτσι θέλω".

Ο μεγάλος συνάδελφος Frank Gehry είπε: "Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι προσλαμβάνουν αρχιτέκτονες και μετά τους λένε τι να κάνουν."

Με λίγα λόγια.. αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας!

Ξέρουμε ότι πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ποια είναι αυτή.. Μας αποκαλούν Ζωγράφους, μας ρωτούν τη διαφορά μας από τους "Πολιτικούς" και αμφιβάλλουν αν αξίζουμε να φέρουμε τον τίτλο του Μηχανικού. 

Εγώ νομίζω πως η ίδια η ετυμολογία της λέξης μιλάει από μόνη της. Και ο ορισμός της δεν είναι, κι ούτε θα είναι ποτέ, μονοσήμαντος. Γιατί η Αρχιτεκτονική είναι Τέχνη, είναι Επιστήμη, είναι ευαισθησία, προσαρμοστικότητα, φαντασία, εφευρετικότητα.. είναι μαγεία. 

"Bloody" Sunday

Πειθώ: κόρη της Αφροδίτης και του Ερμή, προσωποποίηση της πειθούς, της μεγάλης και πολύπλευρης δύναμης του ανθρώπινου λόγου και ικανή να μεταπείσει ως και το Θάνατο.

Ο λόγος που την αναφέρω; Οι επικείμενες εκλογές, που παράπονο δεν έχουμε, διαθέτουν από όλα! Από επανεμφάνιση Γ.Α.Π. μέχρι viral Σαμαρά.. Το ζήτημα, βέβαια, είναι πως ακόμη τρέχουμε σαν το χάμστερ στη ρόδα, εγκλωβισμένοι στον φαύλο κύκλο που μόνοι μας δημιουργήσαμε. Να μας λένε αυτά που θέλουμε να ακούμε, γιατί εμείς οι ίδιοι -συνειδητά ή μη- το υπαγορεύουμε.. γιατί δεν αντέχουμε το δυσάρεστο και την αλήθεια.

Η πειθώ απαιτεί τέχνη και μαεστρία. Ο πολιτικός λόγος, όχι τυχαία, στηρίζεται στο επιχείρημα, το μελετημένο σχεδιασμό, τις δημιουργικές προτάσεις και το όραμα, με μια δόση βιωματικής-συγκινησιακής προσέγγισης. Συγκεκριμένη δομή και ύφος, απαραίτητες και λέξεις-κλειδιά.

Και γεννάται το ερώτημα κατά πόσο είμαστε ικανοί -από πλευράς παιδείας, κριτικής ικανότητας, διάθεσης και πολλών ακόμη- να αντιλαμβανόμαστε, να φιλτράρουμε όσα ακούμε και να τα τοποθετούμε στην ορθή τους διάσταση με αντικειμενικότητα..

Πόσο σίγουροι είμαστε ότι διαμορφώνουμε μόνοι μας τις απόψεις μας; Εγώ κρατώ επιφυλάξεις..

Ζούμε σε μια Βαβέλ, κατακλυζόμαστε από δείγματα λόγου που στοχεύουν να μας υποδείξουν από το τι θα φάμε μέχρι το ποιες θα είναι οι πεποιθήσεις μας. Πάντα θα υπάρχουν "αυτοί" που κατέχουν καλά την τέχνη της πειθούς και, φυσικά, όχι μόνο στην πολιτική. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε συναίσθηση του τι ακούμε, να κάνουμε σωστή διαλογή και να αφήσουμε λίγο στην άκρη τους συναισθηματισμούς..

Think and vote wisely!

κόσμημα <κοσμῶ < κόσμος

Μια από τις συνηθισμένες βόλτες στα μαγαζιά του κέντρου και καθώς περπατώ αφηρημένα στην Αγίου Μάρκου, το βλέμμα μου πέφτει σε μια σειρά από πάγκους με χειροποίητα κοσμήματα.. ούτως ή άλλως τους έχω αδυναμία, αλλά τα πρώτα κατά σειρά ήταν ίσως τα πιο πρωτότυπα και πιο καλοδουλεμένα που έχω δει! Κι έτσι βρέθηκα να μιλάω με τη Σωτηρία (μια εκ των δημιουργών) και αποφάσισα να της προτείνω να γίνει το εργαστήριό τους το θέμα αυτής της εβδομάδας!!!

Και το όνομα αυτού: " Ήλεκτρον"
Από το 2003 που άρχισε η λειτουργία του και μέχρι το 2009, δραστηριοποιήθηκε στη χονδρική πώληση εντός και εκτός συνόρων. Το 2009 εγκαινιάστηκε το "Pepeyoyo", το πρώτο κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας, που όμως έκλεισε το 2012.. Το ηλεκτρονικό κατάστημα, όμως, παραμένει και δεν έχετε παρά να το επισκεφθείτε με ένα απλό κλικ!

http://www.pepeyoyo.gr/
https://www.etsy.com/shop/pepeyoyojewellery?ref=hdr_shop_menu

#ΠΟΙΟΣ

Το team απαρτίζουν τρία άτομα: ο μουσικός Σέργιος, η φωτογράφος Μαρία και φυσικά η αδερφή της Σωτηρία που τους μύησε στην τέχνη του χειροποίητου κοσμήματος..

#ΠΟΤΕ

Η αρχή έγινε το 2003, μέσα από σκέψεις και συζητήσεις των κοριτσιών περί "παντρέματος" κοσμήματος και φωτογραφίας και τη γραφιστική βοήθεια του Σέργιου για να δημιουργηθεί τον επόμενο χρόνο το "φώτο-κόσμημα" με το άνοιγμα του εργαστηρίου στο κέντρο.. Ακολούθησε η πρώτη τους εμπορική έκθεση και κάπου εκεί ξεπηδούν από όλους ιδέες και σχέδια!

#ΥΦΟΣ

Αρχικά, τον βασικό ρόλο είχαν οι φωτογραφίες της Μαρίας και του Σέργιου..Έπειτα ήρθαν τα "παραμύθια-κοσμήματα", κλειδί της επιτυχίας και ακολούθησαν τα 80' s cartoons!! Μέχρι σήμερα, ποικιλία στη θεματολογία όσο και στις τεχνικές!

#ΠΗΓΕΣ_ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ

Η ίδια η ζωή και τα βιώματά τους.. χαρακτηριστικά της ελληνικής κουλτούρας, η παιδική ηλικία μέσα από παιδικές σειρές, παραμύθια και παιχνίδια 80's.. απαραίτητα συστατικά, μια δόση χιούμορ και λίγη νοσταλγία για εκείνες τις εποχές!

#ΚΟΠΟΣ/ΧΡΟΝΟΣ

Όπως λέει η Σωτηρία, ο χρόνος από την σύλληψη της ιδέας μέχρι την υλοποίηση δεν μπορεί να μετρηθεί σε εργατοώρες.. "Μπορεί να χρειαστεί από μια μέρα μέχρι χρόνια για να γίνει το φαντασιακό πραγματικότητα και να σε καλύπτει πλήρως.."

#ΥΛΙΚΑ

Κύριο υλικό τους είναι το μέταλλο (σύρμα, πλάκα, ράβδοι από ασήμι, μπρούτζο, χαλκό, αλπακά, τιτάνιο)..

οι ημιπολύτιμες πέτρες, το σμάλτο κ.α. Με λίγα λόγια η διαδικασία περιλαμβάνει κόψιμο με σέγα, λιμάρισμα, κόλληση, σφυρηλάτηση, καθαρισμό με γυαλόχαρτα..

#ΓΝΩΣΕΙΣ

Η Σωτηρία είναι απόφοιτη του ΙΕΚ Γαλατσίου (ειδικότητα τεχνικός χειροποίητου κοσμήματος).. το ταλέντο της ωστόσο, φάνηκε από την παιδική της ηλικία που κατασκεύαζε κοσμήματα σε χάντρες, σύρμα, πηλό.. Στο ΙΕΚ την προέτρεψε να πάει η Μαρία.. που όπως αποδείχτηκε είχε κρυφό ταλέντο πάνω στο κόσμημα! 

#ΙΔΕΕΣ

Τα παιδιά μπορούν να υλοποιήσουν και τις δικές σας ιδέες, και δεν χρειάζεται να έχετε γνώσεις πάνω στο αντικείμενο!

#ΕΠΕΚΤΑΣΗ_ΣΕ_DESIGN

H δημιουργικότητά τους δε σταματά στο κόσμημα! Η Σωτηρία και η Μαρία έχουν ασχοληθεί και με την κατασκευή τσάντας, θήκες, ζώνες , την κατασκευή ρούχων, μικροαντικειμένων μέχρι και μικρών πινάκων ζωγραφικής! Κάποια στιγμή θα ενταχθούν στο ηλεκτρονικό τους κατάστημα.

#ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ_ΚΡΙΣΗ

Τα τυποποιημένα κοσμήματα έχουν κατακλύσει πλέον την αγορά, λόγω του χαμηλού τους κόστους.. Η Σωτηρία πιστεύει πως "πριν την κρίση, ο κόσμος είχε στραφεί στο χειροποίητο κόσμημα.. μετά στράφηκε σε πιο φθηνές λύσεις μη αντιλαμβανόμενος την επικινδυνότητα αμφιβόλου ποιότητας μετάλλου..πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι ενισχύοντάς τα ενισχύει το παρεμπόριο, το δουλεμπόριο και την παιδική εργασία."

Κλείνω λοιπόν τούτο το θέμα με λίγο πιο προσωπικές σκέψεις της Σωτηρίας -την οποία και ευχαριστώ- και εύχομαι στην ομάδα να συνεχίσει να μας εκπλήσσει, να βρίσκει νέες εμπνεύσεις και να δημιουργεί πάντα με κέφι!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΜΗΜΑ;

"Φτιάχνοντας κοσμήματα κατάλαβα ότι πρώτα απ' όλα δημιουργώ κάτι για μένα μέσα από εμένα, που μου φτιάχνει τη διάθεση και με κάνει να αισθάνομαι ωραία. Έπειτα περιμένω με ανυπομονησία να δω τις αντιδράσεις των υπολοίπων. Είμαστε νομίζω ένα ανοιχτό βιβλίο που μέσα του αποτυπώνεται όλος ο συναισθηματικός και ψυχικός μας κόσμος!"

ΠΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ;

"Όλα είναι για μένα τέχνη! Η φύση είναι τέχνη! Αυτό που δημιουργείς από μέσα σου, το υλοποιείς με τα χέρια σου και γίνεται πραγματικότητα, έχει ανεκτίμητη αξία και είναι και αυτό τέχνη! Ο κόσμος θα ήταν ά-ψυχος, ά-χρωμος, ά-μουσος, ά-γευστος, α-γέλαστος χωρίς την Τέχνη."

ΠΩΣ ΕΠΙΔΡΑ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΣΟΥ;

"Η δημιουργικότητα σίγουρα με βοηθάει τόσο στα δύσκολα όσο και στα εύκολα. Είναι κάτι σαν ηρεμιστικό φάρμακο που παίρνοντάς το προσπαθώ να βρω την προσωπική μου γαλήνη και ισορροπία."

WANDERLUST...

Γιορτές τέλος, καθημερινότητα mode:on και ξεκινώ τα "κανονικά" μου θέματα. Χαίρομαι πάρα πολύ που ποδαρικό μου κάνει μια αγαπημένη μου φίλη που μαζί διασκεδάσαμε, γελάσαμε μέχρι δακρύων, μαγειρέψαμε, ανταλλάξαμε συμβουλές και φιλοσοφήσαμε στην Ξάνθη των φοιτητικών μου χρόνων.. 

Το "γειτονάκι" μου, λοιπόν, που παραμένει στην πόλη με τα χίλια χρώματα, είναι πνεύμα ελεύθερο.. Καλλιτέχνιδα με τα όλα της.. Ιδιαίτερα κοσμήματα, πάσης φύσεως χειροτεχνίες και πίνακες, όλα φιλοτεχνημένα από τα χεράκια της και το πηγαίο ταλέντο της.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα πώς δεν βρισκόταν στις διπλανές μου αίθουσες, ανάμεσα σε καβαλέτα και χρώματα, να αναλύει καλλιτεχνικά ρεύματα και να μεγαλουργεί με τις αρχιτεκτονικές της συνθέσεις!

Μεγάλη της αγάπη, τα ταξίδια! Όλα ξεκίνησαν από ένα καλοκαίρι με την AIESEC στην Ουκρανία και έκτοτε δεν χάνει ευκαιρία να γνωρίσει νέα μέρη.. Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Τουρκία, Μαυροβούνιο, συνθέτουν τον προσωπικό της χάρτη..

Θυμάμαι που όταν ετοιμαζόταν για την πρώτη της "Οδύσσεια", ήταν λίγο ανασφαλής.. Τώρα πια χαίρομαι να την ακούω, με αυτοπεποίθηση και ενθουσιασμό, να μου λέει για τους νέους της φίλους και να μου περιγράφει όσα βίωσε με τις αισθήσεις και την ταξιδιάρα ψυχή της..

Καλύτερα μας τα εξηγεί, όμως, μόνη της μέσα από φωτογραφίες της και ένα σύντομο ερωτηματολόγιο που της ζήτησα να συμπληρώσει!

ΜΕ ΛΕΝΕ : Συμεώνη

ΕΙΜΑΙ : 4ετής φοιτήτρια Πολιτικών Μηχανικών, ταξιδιώτρια, ελεύθερο πνεύμα

ΜΕΝΩ : Στην Ξάνθη

ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ : σε ό,τι μπορώ να βρίσκω διεξόδους συναισθηματικής έκφρασης

... ΚΑΙ Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ : χμμ.. επίσημα από τα 8, ανεπίσημα από πάντα

ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ : τη ζωγραφική

ΣΤΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟΤΥΠΩΝΩ ; το συνδυασμό χρωμάτων και σκιών

ΒΡΙΣΚΩ ΕΜΠΝΕΥΣΗ : σε κάθε τι παραμικρό

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΡΕΥΜΑ : Ιμπρεσσιονισμός

ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΗ : γενικά ακούω τα πάντα

ΩΣ ΠΑΙΔΙ ΗΜΟΥΝ : ντροπαλό και φιλομαθές

ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΓΑΠΩ : την ειλικρίνεια και τη διαλλακτικότητα

... ΚΑΙ ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ : διπροσωπία, αλαζονεία και επιθετικότητα

ΑΝ ΖΟΥΣΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ, ΑΥΤΗ ΘΑ ΗΤΑΝ : χμμμ... ίσως η Αναγέννηση

Η ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ ΘΑ ΗΤΑΝ : η ταχύητητα, για να μπορώ να ταξιδεύω γρήγορα και να αλλάζω τόπο

ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ : σκέφτομαι.... και σκέφτομαι....

ΦΟΒΑΜΑΙ : τα φίδια 

ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΟΜΑΙ ΜΕ : νέες περιπέτειες μέσα από τα ταξίδια

ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ : να βιώνω τον ντόπιο κόσμο και να προσπαθώ να καταλάβω την ιδιαίτερη διαφορά με τους άλλους

ΘΑΥΜΑΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ : της Ιταλίας

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ : Παρίσι... είναι απλά μαγεία

... ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ : πολλοί... ποτέ ένας!

ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ : να χορεύω στη βροχή μέσα σε ένα πανέμορφο και άγριο δάσος της Ουκρανίας

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΥΝΟΨΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΦΡΑΣΗ : να ζεις με όλη τη σημασία της λέξης, γιατί η ζωή είναι μικρή και κυλάει και όσο μπορείς να σκέφτεσαι θετικά

ΣΕ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ : δε θέλω να κάνω πολύ μακρινές βλέψεις

Εγώ της εύχομαι να γυρίσει όλο τον κόσμο και ανυπομονώ για το πρώτο μας ταξίδι!!!

Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος...

Πρίν λίγες ημέρες και εν μέσω του καταιγισμού από ευχές μέσω μηνυμάτων, μέσων κοινωνικής δικτύωσης και mails, θυμήθηκα τις ευχετήριες κάρτες. Την παλιά, λίγο λησμονημένη, αλλά πολύ αγαπημένη διαδικασία που συνέθετε το κολλάζ των χριστουγεννιάτικων διακοπών.. Να αντιστοιχήσεις τις κάρτες με την αισθητική του κάθε παραλήπτη, να γράψεις πρωτότυπες ευχές με ωραία γράμματα και χρωματιστά μελάνια, να ξεθάψεις διευθύνσεις και ταχυδρομικούς κώδικες, να δώσεις την τελευταία πινελιά με γραμματόσημα και εν τέλει να τις ρίξεις στο κουτί του ταχυδρομείου μαζί με ένα σωρό άλλες ευχές..

Και κάπως έτσι, έπεσαν στα χέρια μου οι κάρτες της ΖΩΣΠ. Η Ζωγραφική με το Στόμα και το Πόδι δημιουργήθηκε από ζωγράφους με αναπηρία, που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους και έχουν μάθει να φιλοτεχνούν με διαφορετικό τρόπο.. Πρόκειται για μέλη της Διεθνούς Ένωσης Καλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με το στόμα και το πόδι, που σκοπό έχει την υποστήριξη των καλλιτεχνών, τόσο ηθικά όσο και οικονoμικά με την εξασφάλιση της οικονομικής τους ανεξαρτησίας.

Μόνο αξιέπαινη μπορείς να χαρακτηρίσεις την προσπάθειά τους και υποδειγματική τη δύναμη της θέλησής τους. Τα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας έργα τους μαρτυρούν την ιδιαίτερα ευαίσθητη οπτική του κόσμου που διαθέτουν..

Είναι άνθρωποι που δεν επαναπαύονται, εξελίσσονται, αναπτύσσουν νέες δεξιότητες, γεμίζουν τη ζωή τους με χρώμα και μας δείχνουν ότι μπορείς και επιβάλλεται να προσαρμόζεσαι, να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις της ζωής και να μην καταβάλλεσαι από τα εμπόδια και τις δοκιμασίες.

Μέσα από την αγάπη τους για την Τέχνη κάνουν την υπέρβαση και αποδεικνύουν ότι για τον δημιουργό-καλλιτέχνη, η Τέχνη λειτουργεί ως κάθαρση και απαλλάσσει από φόβους και αμφιβολίες..

Η Ένωση αναπαράγει τις δημιουργίες τους (όπως στις κάρτες και τα ημερολόγια) και τις προβάλλει μέσα από εκθέσεις σε μουσεία, γκαλερί και δημόσιους εκθεσιακούς χώρους. Παρέχει, δε, ηθικο-υλική υποστήριξη εν γένει σε άτομα με σωματικά προβλήματα για ενασχόληση με την Τέχνη.

Και για να κλείσω, να πω πόσο θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα πόσο απογοητεύομαι που εμείς οι "αρτιμελείς" συχνά φθονούμε οτιδήποτε θεωρούμε πως ξεπερνά τις δικές μας δυνάμεις.. Κι αν και φέτος δεν σας πρόλαβα, ελπίζω του χρόνου να το θυμηθείτε και οι κάρτες της ΖΩΣΠ να γίνουν ο καμβάς των ευχών σας...

*Τα έργα που έχω αναρτήσει είναι από τις δημιουργίες των μελών για το ημερολόγιο του νέου έτους.. μια για κάθε εποχή!*

Ευχές για ένα ευτυχισμένο και δημιουργικό 2015!!!

364+1

Χρόνια πολλά και καλά!!!

Δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων και καθώς περνάμε στην αντίστροφη μέτρηση για τους τίτλους τέλους του 2014, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και να σας προβληματίσω λιγάκι..

"Πάει ο παλιός ο χρόνος..." λέει το γνωστό μας εορταστικό τραγούδι, που συνόδευε το πάτημα του διακόπτη για την υποδοχή του νεοφώτιστου έτους. Ως παιδί και με την ανάλογη αφέλεια το τραγουδούσα περιχαρής. Τώρα που ως μεγάλη -άντε και λίγο σοφότερη- το ξαναφέρνω στο μυαλό μου, αναρωτιέμαι.. γιατί να αδημονείς και να χαίρεσαι για όσα "επιτέλους" φεύγουν;

Πόσες φορές δεν άκουσα να λένε -και φυσικά έχω πει και εγώ κατά καιρούς- "να φύγει αυτή η χρονιά να ησυχάσω", "να φέρει το νέο έτος ό,τι στέρησε το προηγούμενο".

Πιστεύω πια πως δεν έχει και τόση σημασία να περιμένεις την πρώτη του Γενάρη για να "μηδενίσεις το κοντέρ". Για να αλλάξεις, να θέσεις νέους στόχους και να αναλάβεις δράση. Έχεις άλλες 364 υπέροχες και πολλά υποσχόμενες ημέρες να περιμένουν εκεί, ολότελα διαθέσιμες και είναι καθαρά δική σου επιλογή αν θα τις αξιοποιήσεις ή θα τις προσπεράσεις.

Θέλω να πάψω να μετράω τις στιγμές μου με χρονικά διαστήματα και ημερολογιακούς προσδιορισμούς.. Να τις αφήσω να καταγράφονται και να κυλούν ελεύθερα.. Κι ούτε να τις διαχωρίζω σε "καλές" και "κακές". Όλες είναι απλά στιγμές που γίνονται εμπειρίες, μαθήματα και αναμνήσεις. Για να βγούμε δυνατοί, να πατήσουμε γερά στα πόδια μας και να μάθουμε να εκτιμούμε..να μάθουμε ποιοί είμαστε και τι θέλουμε...

Γι' αυτό και φέτος, για πρώτη φορά, στο παρά ένα δε θα σβήσω το φως..

"All I want for christmas is..."

Τελευταία Παρασκευή πριν τα Χριστούγεννα και σκεφτόμουν τον καλύτερο τρόπο να σας ευχηθώ..

Και κατέληξα πως αυτό που μένει απαράλλαχτο όσο περνούν τα χρόνια, είναι ο ενθουσιασμός και η αθωότητα με την οποία περιμένουν την εποχή αυτή του χρόνου τα παιδιά..

Επισκέφτηκα, λοιπόν, το 14ο Νηπιαγωγείο Λαμίας και το Εικαστικό Εργαστήρι του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Αμπελοκήπων και με τιμή σας παρουσιάζω τις γιορτινές δημιουργίες των λιλιπούτειων καλλιτεχνών μας!

Στις ζωγραφιές τους αναγνώρισα αρκετά στοιχεία από τα δικά μου ζωγραφισμένα Χριστούγεννα, αν και οφείλω να παραδεχτώ ότι η νέα γενιά έχει "άποψη"! Δέντρα σε πρωτότυπες αποχρώσεις, σκουφάτοι χιονάνθρωποι από χαρτονένιους κυλίνδρους και στολίδια από ζυμάρι!

 

Το να συζητάς μαζί τους δε, σκέτη απόλαυση! Απαντήσεις που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, βλέμματα σπινθηροβόλα γεμάτα προσμονή για το στόλισμα, τα δώρα του Άι-Βασίλη και -ιδανικά- το χιόνι.. Και το πιο σημαντικό, όπως πολύ λιτά και περιεκτικά δήλωσε ο μικρός Οδυσσέας, "τη χαρά"..

Βάζοντας στην άκρη τον υλισμό και την επιφανειακή σκοπιά των πραγμάτων, δίνοντας έμφαση σε αυτά που πραγματικά έχουν σημασία: την υγεία και τα χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων που αγαπάμε..

Δεν έχω, επομένως, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο να σας ευχηθώ, από το να ανατρέξετε στις αναμνήσεις σας και να περάσετε αυτές τις ημέρες με τη μαγεία και την ονειροπόληση των παιδικών σας χρόνων! Μην ξεχνάτε.. το λαμπερό σας βλέμμα, σίγουρα θα είναι μεταδοτικό!

Πολλές ευχές για τα πιο όμορφα Χριστούγεννα!

Oh Xmas Lights keep shining on!

Οι βιτρίνες ομόρφυναν με δεντράκια, παιχνίδια και μπισκοτιέρες, το Σύνταγμα στολίστηκε, τα Jumbo συνεχίζουν απτόητα την καθιερωμένη πλέον αντίστροφη μέτρηση και εσύ βάζεις τις πρώτες -ή τελευταίες- πινελιές στο γιορτινό décor του σπιτιού σου! Τι γίνεται, όμως, όταν ο στολισμός παύει να είναι «προσωπική υπόθεση»;

Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι τουλάχιστον θεαματικό! Για του λόγου το αληθές, σε ένα προάστιο στο μακρινό Los Angeles η γειτονιά οργανώθηκε και τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια συγχρονίστηκαν υπό τον εναλλακτικό ήχο της Trans-Siberian Orchestra!

Μπράβο τους, να πω εγώ.. για το ομαδικό πνεύμα, τον επιμελή σχεδιασμό και την εφευρετικότητα, αλλά καθότι κατάγομαι από χωριό –γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- να προσθέσω ότι έχουμε άλλους κανόνες! Διότι αν δεν καταφέρεις να εξασφαλίσεις εσύ από μόνος σου τη φωταγώγηση της γειτονιάς και τα βλέμματα slash επιφωνήματα θαυμασμού των περαστικών, τότε τι κάνεις σε τούτη η ζωή;

Ομολογώ ότι πάντα θα αναπολώ με νοσταλγία τις στιγμές που με τον αγαπημένο μου μπαμπά σχεδιάζαμε με προσήλωση την ιδανικότερη τοποθέτηση των λαμπιονιών.. Ιεροτελεστία! Έτσι θα θυμάμαι και τη φετινή, καθώς το καθήκον μου το εκπλήρωσα επιτυχώς για μια ακόμη χρονιά!

Μόνο μην ξεχαστώ και του δείξω τον τυπά που έβαλε το σπίτι του να χορεύει στους ρυθμούς του «sexy and I know it», εν έτει 2011.. Όχι τίποτα άλλο, απλά είμαστε και λίγο εγωιστές -με την καλή πάντα έννοια- στο σόι και με βλέπω του χρόνου να αποκτώ και γνώσεις ηλεκτρολόγου και ηλεκτρονικού για να επιβιώσω..

Εσείς απολαύστε τον ελεύθερα. He nailed it!

Ι' M WISHIN' ON A STAR

... εκεί που ξεκινάει η μαγεία κι εκπληρώνονται ευχές για παιδιά που δίνουν το δυσκολότερο αγώνα τους: αυτόν για η ζωή τους...

"Make a Wish". Τι να γράψω για αυτόν τον οργανισμό;

Αισθάνομαι ότι τόσοι πολλοί και ταυτόχρονα τόσο λίγοι γνωρίζουν για τις δράσεις του και τα χαμόγελα που χρόνια τώρα ζωγραφίζει σε παιδικά προσωπάκια..

Εκατοντάδες εθελοντές - μέσα από χορηγίες, δωρεές και εκδηλώσεις - πραγματοποιούν τις πιο βαθιές επιθυμίες παιδιών με σοβαρές και απειλητικές ασθένειες, ενισχύοντας τον αγώνα τους για ζωή, με χαρά, δύναμη και ελπίδα! Όταν το όνειρο ενός σοβαρά άρρωστου παιδιού γίνεται πραγματικότητα, ενδυναμώνεται τόσο πολύ, ώστε μάχεται με ακόμα μεγαλύτερο σθένος ενάντια στην ασθένεια που απειλεί τη ζωή του.

Αλλά ας μην αραδιάσω πληροφορίες που μπορείς να βρεις με ένα "κλικ". 

Προτιμώ πολύ απλά να πω πόσο γλυκιά υποδοχή μου επιφύλαξαν τα μέλη του την περασμένη εβδομάδα και πόσο όμορφο κλίμα επικρατεί. Να μη νιώσεις άνετα; Αδύνατο! Αφού συζήτησα με την υπεύθυνη εθελοντών - και με περηφάνια συμπλήρωσα και τη δική μου Αίτηση Εθελοντή - πέρασα στο μαγικό δωμάτιο.. Εκεί που τα "κορίτσια" του δημιουργικού τμήματος μεγαλουργούν και ετοιμάζονται πυρετωδώς για το Χριστουγεννιάτικο Bazaar... Παντού χρυσόσκονη, στολίδια και κορδέλες. Λίγα μολύβια, λίγες καραμέλες, λίγη φαντασία και voilά! έτοιμο το πιο παιχνιδιάρικο δέντρο!

Άλλωστε αυτή δεν είναι - ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι - η πραγματική υπόσταση της τέχνης;

Να δημιουργείς χωρίς "πρέπει" και να μοιράζεσαι.

Να προσφέρεις και να αισθάνεσαι γεμάτος.

Να δίνεις λίγο από τον "πολύτιμο" χρόνο σου και αυτό να σου επιστρέφει σε χαμόγελα.

Κι αυτά δεν ανταλλάσσονται..

Εγώ δε βλέπω την ώρα να γίνω και επίσημα μια τέτοια "καλλιτέχνις"... Εσύ;

P.S.

_ Δώσε άλλο νόημα στα δώρα των γιορτών, επιλέγοντας προϊόντα με το λογότυπο του "Make a Wish", όπως η κούπα με την υπογραφή του Πρεσβευτή του οργανισμού Στέλιου Παρλιάρου!

_ Μάθε περισσότερα για τη δράση του στη σελίδα του facebook:

   https://www.facebook.com/MakeAWishGreece?fref=ts

_ Και επειδή για ένα τέτοιο έργο ποτέ δεν είμαστε αρκετοί, εδώ θα βρεις τη Φόρμα Εθελοντή:

   http://www.makeawish.gr/index.php/2012-10-29-13-17-20/2012-10-29-13-17-25