Friday, January 30, 2015

"Δεν καταλαβαίνω γιατί..."

Με εμένα που μπλέξατε θα έφτανε αναπόφευκτα η στιγμή που θα μιλούσαμε για Αρχιτεκτονική!
Την αιτία για τα πολλά και μεγαλύτερα χαμόγελά μου και τα ακόμη περισσότερα δάκρυα..

Όταν στα ανέμελα και -εντάξει, λίγο ακατάληπτα- χρόνια της εφηβείας μου γοητεύτηκα από την τέχνη του να ομορφαίνεις τον δομημένο κόσμο και αποφάσισα πολύ απλά ότι "ΑΥΤΟ θέλω να κάνω" σαφώς δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το τι με περίμενε.

Στο μυαλό μου η Αρχιτεκτονική ήταν σαν "παιχνίδι", με δικούς μου κανόνες, δικές μου επιλογές,  με απόλυτη ελευθερία κινήσεων και, φυσικά, με νικητή εμένα..

Και κάπου εκεί, μέσα στο δεύτερο έτος της σχολής, άρχισε να καταρρίπτεται ο μύθος της ελευθερίας.. Η Αρχιτεκτονική, αυτό το απέραντο πεδίο δημιουργίας και δυνατοτήτων, υπόκειται σε πολλούς κανόνες και διέπεται από δικούς της νόμους.. κατά κύριο λόγο άγραφους. Κι έτσι, μέσα από διορθώσεις επί των διορθώσεων και ατελείωτα ξενύχτια στη σχολή -που μοιραία έγινε σπίτι μου- κάπου χάθηκα..

Ποια είναι τελικά τα όρια μεταξύ αντικειμενικού και υποκειμενικού;;;

Αν και ακόμη δεν έχω δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά, ζω αυτή την παράνοια με συγγενείς και φίλους που ζητούν τη γνώμη μου. Που τους εξηγώ βάσει γνώσεων και ειδίκευσης, για να καταλήξουμε στο δικό τους "έτσι θέλω".

Ο μεγάλος συνάδελφος Frank Gehry είπε: "Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι προσλαμβάνουν αρχιτέκτονες και μετά τους λένε τι να κάνουν."
Με λίγα λόγια.. αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας!
Ξέρουμε ότι πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ποια είναι αυτή.. Μας αποκαλούν Ζωγράφους, μας ρωτούν τη διαφορά μας από τους "Πολιτικούς" και αμφιβάλλουν αν αξίζουμε να φέρουμε τον τίτλο του Μηχανικού. 

Εγώ νομίζω πως η ίδια η ετυμολογία της λέξης μιλάει από μόνη της. Και ο ορισμός της δεν είναι, κι ούτε θα είναι ποτέ, μονοσήμαντος. Γιατί η Αρχιτεκτονική είναι Τέχνη, είναι Επιστήμη, είναι ευαισθησία, προσαρμοστικότητα, φαντασία, εφευρετικότητα.. είναι μαγεία. 


No comments:

Post a Comment